Hoe lang heb je deze winkel al? vraagt een dame die mijn winkel bezoekt voor de aan­schaf van een yoga­mat en een med­i­tatiekussen. “Bij­na zeven jaar,” antwo­ord ik haar. “Zo lang al, zegt ze. Van­daag ga ik mijn mat uit­proberen en wie weet kom ik mor­gen nog terug, veel plezi­er met je training.”

Zeven jaar gele­den begon ik mijn droom of impuls. Iets wat eerst naast mijn gewone baan liep als een soort hob­by, les­geven, waar­door ik nauwelijks ruimte had voor mijzelf of voor mijn ontwik­kel­ing. Eigen­lijk door twee raadgevin­gen van mensen om mij heen of beter drie kwam mijn bedri­jf een winkel met een stu­dio tot stand. De een was van mijn inmid­dels ex-vriend, de ander van mijn ex-col­le­ga die samen met mij een afdel­ing coordi­neerde maar achter de scher­men mij volledig afbrandde bij onze geza­men­lijk man­ag­er en de laat­ste kwam van een van mijn yogaleer­lin­gen wederom een mooie azi­atis­che dame, Sue. Zij was degene die het zaad­je deed ontluiken of bij mij plantte. “Zou het niet geweldig zijn een winkel aan de voorz­i­jde waar je al die leuke broeken kunt verkopen en dan een stu­dio aan de achterz­i­jde waarin je tussen de bedri­jven door een yogales geeft.”

Ja, en wat bezielt je dan als je tegen­over je woon­huis een bord te huur ziet staan boven een pand wat de juiste afmetin­gen heeft voor zo’n project, en dan denkt: laat ik het gewoon doen. Een eigen yogas­tu­dio begin­nen met een winkel aan de voorz­i­jde waar ik broeken en shirts kan verkopen. Wat was het­geen waar de dame op resoneerde waar­door ik deze stap nam zeven jaar gele­den. De pow­er had ik. Ik kon werken als een paard, ik had de juiste leefti­jd, 37 jaar, nog vol­doende energie en nog een klein rest­je geld op de bank van een huis wat ik met vette winst in 1996 had verkocht. Mijn vrien­den verk­laar­den mij voor gek. Zek­er nadat het pand was gestript. Mijn hemel dat zag er even anders uit. Maar na zes maan­den ver­bouwen met enkele con­flicht­en en wat tegensla­gen die bij zo’n ver­bouwing horen was  op 30 juni 2004 de stu­dio met aan de voorz­i­jde een winkel een feit en kon ik mijn eerste yoga en pilates lessen op eigen locatie begin­nen. Nog wat zak­en los lat­en, mijn baan bij de gemeente en mijn bijbaan bij een health club. Maar eind 2004 was ik volledig zelf­s­tandig. Het was niet meer een op hol ges­la­gen hob­by maar het zaad­je wat werd geplant had vorm gekre­gen, een yoga en pilatesstu­dio tegen­over mijn woonhuis.

Zeven jaar verder,  30 juni 2011, de stu­dio is er nog steeds maar wat een fas­es van de maan heeft dit bedri­jf door­lopen. Ook hier nieuwe maan, volle maan en afne­mende maan. Veel tijd voor mijzelf en mijn ontwik­kel­ing. Beter afwik­kel­ing, afwikke­len van de din­gen die ik niet ben. Veel loslat­en. De winkel nog maar een paar broeken, meer ruimte voor yogagere­la­teerde pro­ducten en meer een ont­vangst ruimte van de stu­dio waarin ik het meest ben. Om zelf te trainen, om les te geven in groepsver­band of op basis van per­son­al train­ing en sinds vorig jaar ook anderen oplei­dt tot trainer.

 Nee, zo had ik het zeven jaar gele­den niet gezien. Toen ik dacht laat ik het gewoon doen. Zeven een magisch getal, zeven dagen in de week. In zeven dagen werd de wereld geschapen, waar­van hij er op een rustte. Zeven magere jaren en zeven vette jaren. De afgelopen zeven jaren waren op bepaalde gebieden mager en op bepaalde gebieden magisch. Maar de gebieden waarop ze mager waren bracht­en voor mij ook de meeste winst.

 Terugk­ijk­end 7 jaar verder, 7 jaar yoga en pilates lessen geven in een omgev­ing met zoveel liefde tot stand gebracht. Waar zes dagen per week in de ocht­end of in de avond les wordt gegeven en op een dag per week wordt gerust. Kan ik alleen maar zeggen wat ben ik blij dat ik de raadgev­ing van de jonge dame heb gevol­gd. Al was het niet makke­lijk en onderg­ing ik een hoop momenten waarin ik behoor­lijk op de proef werd gesteld ben ik blij de stap te hebben genomen. De groot­ste uitdag­ing was wel, moed­er wor­den en mijn droom niet opgeven. 

Mijn dochter was voor mij een nieuwe maan. Ze werd ook geboren met nieuwe maan. Door haar kon ik door veel veran­derin­gen gaan.  Vertrouwend op haar ritme bleef ik bestaan. Rust, regel­maat en rein­heid is wat zij mij bracht. Drie tover­wo­or­den die mede hebben geholpen om na 7 jaar nog te bestaan en  verder te  gaan met mijn droom die begon als een impuls. Eerst klein als een zaad­je van een bloem, maar langza­am een duidelijke groei, omdat hij ging langs de boog van zeven. De boog van zeven zo is hoe ik hem noem, sym­bol­is­erend de wervelkolom met de zeven chakra’s. Kleine energiecentra’s gele­gen langs de wervelkolom voor het blote oog niet waarneem­baar maar voor iedereen zeer voel­baar als je bereid bent het pro­ces aan te gaan van afwikke­len zodat het zaad­je wat ooit werd gep­land kan groeien tot de bloem die het in essen­tie is. De zeven waar ik dagelijks langs beweeg als ik mijn yogaoe­fenin­gen of mijn pilate­soe­fenin­gen doe. Deze boog bracht mij waar ik nu ben.

Zeven jaar verder, nog steeds heel blij dat ik heb geluis­terd en mijn hart heb gevol­gd, ook al leek het soms onmo­gelijk was het de kracht van het getal zeven wat mij verder bracht. Zeven het getal van de schep­per of schep­pende kracht, een kracht die wij alle­maal in ons dra­gen onze eigen inner­lijke kracht. Alles wat het nodig heeft is liefde, vertrouwen en geduld. Dat was mijn winst in de afgelopen zeven jaar, dat met geduld, vertrouwen en liefde ieder zaad­je kan wor­den wat het in essen­tie in zich draagt.

Catha­ri­na Blijlevens