Enkele weken gele­den gebeurde het:  pang zei mijn knie. Ik schrok mij rot, mijn lichaam is heilig voor mij. Iedere week maak ik er gebruik van als ik les geef in mijn Yoga en Pilatesstu­dio: Bodyflex 100% Catha­ri­na.

Op mijn lichaam ben ik heel zuinig, daar zorg ik heel goed voor. Mijn lichaam heeft mij de afgelopen jaren niet in de steek gelat­en. Maar daar was die dan, een knieb­lessure. Ook de klanten schrokken. Dat waren ze niet gewend, hun docent, nooit ziek, heel af en toe een piepende stem, die haar lessen annuleert door een blessure aan haar knie.

Blessure, een opening!

Een blessure is niet leuk, maar geeft je ook een kans, om te zien wat gezien wil wor­den. Het kan een open­ing zijn, een licht lat­en schi­j­nen op andere mogelijkhe­den. Je lichaam is je enige en echte ler­aar. Het beschikt over een enorme wijsheid, achter de fysieke beperk­ing, in mijn geval een zwelling en pijn­lijke bin­nen­menis­cus, ligt ook een bood­schap. Een bood­schap die door obser­vatie en onder­zoek aan het licht kan komen.

Pijnstillers, om het niet te voelen.

“Wil je pijn­stillers?” vroeg mijn huis­arts. Nee, ik wil het voe­len gaf ik als antwo­ord en dacht: de knie remt mij niet zomaar maar af, ik moet gestopt wor­den. Alleen door te stop­pen komt er ruimte om te voe­len en te zien wat er ligt achter deze pijn. “Wil je wel weten wat er aan de hand is?” “Ja, dat wel!” Ze maak­te gelijk voor mij een afspraak voor een eerste foto en een con­sult bij een orthopeed. De vol­gende dag kon ik terecht om een foto te lat­en mak­en van mijn knie. De foto gaf het vol­gende resul­taat, de knieban­den en kni­eschi­jf waren in goede staat, goed nieuws. Wel con­sta­teerde de orthopeed dat het goed mis was met mijn rechterknie, dik, gez­wollen, weinig tot geen buig­ing mogelijk.  Dus besloot hij dat een vol­gende stap zou zijn, een MRI (mag­net­ic res­o­nance imag­ing). Dezelfde week, op zater­dag, lag ik in een hele smalle buis waarin ik doo­d­stil moest bli­jven liggen. Onder­tussen, maak­te het appa­raat laag voor laag beeld­ma­te­ri­aal van mijn knie, om de fysieke kant van mijn klacht te registeren.

Wat is de boodschap?

Nu is het afwacht­en op de uit­slag. De uit­slag over de fysieke gesteld­heid van mijn knie. Maar wat is nu de bood­schap van mijn lichaam, behalve dat ik word afgeremd en er let­ter­lijk wordt gezegd: kom tot stil­stand. Op zondag 28 juli 2018 kreeg ik een boek van een hele lieve vrouw die bij in de flat woont: De sleu­tel tot Zelf-Bevri­jd­ing van Chris­tiane Beer­landt. Een boek dat ik alti­jd al had willen aan­schaf­fen maar waar het nog niet van was gekomen. Nu ik het nodig had, kwam het op mijn pad.

Wat voor advies geeft Christiane Beerlandt

Ont­dek je inner­lijke rijk­dom en tra­cht niet door te forceren de goed­keur­ing of beves­tig­ing van anderen te vin­den. Wees trouw aan jouw unieke natu­ur! Gooi je ontspan­nen open en geef jezelf de vri­jheid: geef je over aan je natu­ur, zon­der weer­stand. Zet ver­beten­heid en kwaad­heid om in het ver­wezen­lijken van eigen wensen, zon­der je de vraag te stellen wat ze van je zullen denken. Leef niet naar de schi­jn­wer­pers, luis­ter naar je gevoel. Wees gewoon jezelf! In vertrouwen creëer jij je bestaan en haal je de zak­en naar je toe die goed voor je zijn: forceer niets.

Dat is toch een heer­lijk advies. In het boek staat nog veel meer uit­leg over aller­lei aan­doenin­gen. Wil je het boek ook lezen je kunt het bestellen via bol.com.

Onder­tussen ben ik nog in afwacht­ing van de uit­slag van de MRI voor de fysieke gesteld­heid van mijn knie. Wat de uit­slag ook is, ik ben weer terug achter mijn com­put­er, waarin ik via blogs mijn ervarin­gen op het gebied van Yoga, moed­er­schap en spir­i­tu­aliteit deel. Ja, het stroomt weer. Nu nog beweg­ing in mijn knie!

Catha­ri­na Blijlevens