“Kolib­rie, weet je de beteke­nis van de kolib­rie?” vraagt An aan mij ter­wi­jl ze aan mij een briefopen­er met een afbeeld­ing van een kolib­rie over­handigd.  “Dat al het onmo­gelijke mogelijk is. En dat kan jij. Dat is wat ik bewon­der in jou.”

Ik ont­vang haar cadeau en ben dankbaar met haar gulle woor­den. Met de briefopen­er in mijn hand schi­et ik terug in de tijd. Ik voel me zelf nog in tra­nen uit­barsten. “Moed­er, je wordt moed­er. Of het door jou poort zal gaan of dat je voor het kind van een ander gaat zor­gen. Je gaat moed­er wor­den.” De tra­nen biggelden over mijn wan­gen toen Monique Leurink een astrologe deze woor­den aan mij uit­sprak.  In novem­ber 2005 toen mijn lev­en op zijn kop stond besloot ik door haar mijn geboorte­horoscoop te lat­en lezen. Naast dat zij mij ontroerde met de woor­den dat ik ooit moed­er zou wor­den vertelde ze ook aan mij dat ik een roerige tijd tege­moet zou gaan. Een moeil­ijke tijd, een van keuzes mak­en en van grote veran­derin­gen. Ja, ik moest veranderen.

Terugk­ijk­end in 2011 naar 2005 zes jaar lat­er kan ik zeggen dat er veel is gebeurd. Ja, ik ben moed­er gewor­den. Het was geen gemakke­lijke bevalling maar wel door mijn poort. En ik heb behoor­lijk wat keuzes gemaakt en heb veel veran­derin­gen onder­gaan. Niet alleen ik maar de hele wereld maakt op dit moment con­stant keuzes en gaat door grote veran­derin­gen. Want of we nu willen of niet de tegen­wo­ordi­ge tijd laat ons zien dat alleen door te veran­deren het tij kan keren. Zoals de wereld in haar cri­sis ver­keerd en het ene land na het andere land moet aan­klop­pen voor een lening, klopte ik in 2006 ook aan bij de over­heid voor mijn kleine cri­sis. Zon­der enig suc­ces. Helaas voor mij of miss­chien ook wel niet werd mijn ver­zoek om een uitk­er­ing voor een zelf­s­tandig onderne­mer die op het punt stond moed­er te wor­den afgewezen. Er was in dat moment geen wet of iets geregeld voor een zwan­gere zelf­s­tandi­ge onderne­mer. Ik kon kiezen, moed­er wor­den met een uitk­er­ing en mijn eigen bedri­jf vaar­wel zeggen. Of bli­jven in mijn bedri­jf en maar zien hoe het schip verder zou varen op eigen kracht. Ik koos voor het laat­ste. Hoe onmo­gelijk het ook leek in dat moment. Ik had mijzelf hoog in de schulden gew­erkt deels voor mijn bedri­jf en deels om de ver­keerde rede­nen. Kor­tom, ik was overge­fi­nancierd en betaalde me blauw aan aller­lei te dure lenin­gen. Ik had geen enige zek­er­heid, slechts een, ik zou moed­er wor­den. Iets wat ik op dat moment niet meer had verwacht, ik was inmid­dels 40 jaar was net een eigen stu­dio begonnen en nie­mand verzint het dan om ook moed­er te wor­den. Ten­z­ij je er van houdt om het onmo­gelijke mogelijk te maken.

Het enige advies wat Monique mij nog gaf was: ga niet denken, ga niet in je hoofd zit­ten, het wordt moeil­ijk maar je komt eruit. Wel, het was niet gemakke­lijk. De bevalling niet en het tra­ject daar­na ook niet. Maar hoe leerza­am is dat om in je eigen kracht te mogen gaan staan. Want dat was wel het gevolg. Hele­maal niets meer hebben, geen lening kri­j­gen en ook niet meer dur­ven vra­gen, geeft je een heel andere mogelijkheid. Weer in je eigen kracht gaan geloven. Je kan niet meer naar je hoofd, je moet wel naar bin­nen. Naar bin­nen daar waar alle antwo­or­den zijn, daar waar alles mogelijk is. En door haar werd het mogelijk. Door de geboorte van mijn dochter. Zij spiegelde aan mij wat ik niet meer kon zien, hoe mooi het is als het van bin­nen uit komt. Toen zij werd geboren veran­derde mijn hele lev­en. Ik werd moed­er, mijn moed­er opnieuw oma. Ik kreeg een spiegel die mij liet zien hoe mooi het is als het van bin­nen komt, uit jezelf komt. Zij hielp mij, gaf mij inzicht in mijzelf en met haar werd geboren een groot vertrouwen. Een groot vertrouwen in mijzelf wat ik in mijn kindz­i­jn was ver­loren. Dat het goed is zoals je bent en dat je daar niets voor hoeft te veran­deren, dat je alleen maar hoeft te pellen. Af leggen wat je niet bent. Dat gewoon door jezelf te zijn je meer voor elka­ar kri­jgt. Door haar ging ik zien dat hoe klein je ook bent het kunt red­den op eigen kracht.

 We hebben het heus niet breed gehad in de eerste 4 jaren van haar lev­en.  Maar wat ik wel weet is dat ik de enige was die de hele sit­u­atie had gecreerd. Ergens diep van bin­nen wist ik dat het de enige mogelijkheid was om van mijn schulden af te komen. Oh, wat ben ik tegen­wo­ordig blij dat mijn ver­zoek door de over­heid is afgewezen. Mijn bedri­jf bestaat nog en ik geni­et met volle teu­gen van het moed­er­schap. En geld dat speelt geen rol. Geld is niets. Het enige wat uitein­delijk telt is dat je er zelf in gelooft en dat je gelooft in wat je van bin­nen kri­jgt ingegeven. Zolang als je kunt creeren en put­ten uit je eigen bron­nen wordt al het onmo­gelijke mogelijk.

Catha­ri­na Blijlevens