Voor mij is het mijn held: een persoon die een bijzondere prestatie heeft geleverd.
En onlangs deed hij het voor zichzelf: hij maakte met zichzelf de afspraak, ik wil niet buiten bewustzijn gebracht worden, ik wil aanwezig blijven bij het proces waar ik mij nu in bevind. En het werkte, boven verwachting herstelde hij, het lag niet in de verwachting dat hij zo snel weer van de IC zou mogen, maar het lukte hem.
Trots vertelde hij mij zijn verhaal, hoe hij besmet was geraakt met covid, eerst thuis was om te herstellen van het virus, maar nadat zijn echtgenote zag dat het toch niet de goede kant uitging, toch maar naar de SEH van het plaatselijke ziekenhuis was afgereisd. Een wijs besluit.
Mijn held had een longembolie, dat was de oorzaak van zijn verslechterde zuurstof opname. Hij mocht niet haar huis, hij moest blijven, eerst op de verpleegafdeling en vervolgens naar de IC, zijn zuurstofopname verliep niet helemaal optimaal. Eenmaal op de IC konden ze hem niet buiten bewustzijn brengen, want hij had die dag nog gegeten.
Gelukkig was de volgende dag het ergste gevaar geweken. Hij had nog wel zuurstofgebrek, maar de medicijnen sloegen goed aan, dus hij mocht bij bewustzijn blijven.
Van de IC
Twee dagen later ging het zo goed, hij mocht van de IC, het gevaar was geweken, zijn zuurstofopname ging weer goed en hij mocht naar een verpleegkamer: de covid afdeling, etage 4 kamer 311.
En daar lag hij, hij zag er goed uit, mijn held, toen ik hem opzocht: praten ging weer goed, en we haalden van alles samen op. Hij vertelde over zijn opname hoe het was gegaan, dat het best bijzonder was onder zijn omstandigheden dat hij zo snel van de IC af mocht, en ook ik was opgelucht.
De volgende dag vertelde ik trots aan mijn moeder over mijn held, dat het goed met hem ging, en als het zo door zou gaan hij weer naar huis kon. “Dan kan die met jou Yoga gaan doen,” zei mijn moeder tegen mij. Wouw, dacht ik nog, wat leuk dat ze dat zegt.
Signalen van het lichaam
Maar helaas, gisteravond werd ik gebeld, het gaat niet goed met mijn held, hij is terug naar de IC. Hij had het nog aangegeven: ik heb pijn, vreselijke pijn in mijn rug, ik heb ook zenuw tintelingen, ook ontstaan er allerlei plekken op mijn huid. Allemaal signalen van het lichaam: het gaat niet goed. Het verplegend personeel zag het anders, hij heeft pijn in zijn rug, dat komt vast omdat hij verkeerd ligt, veel ligt, ook al een doorligplek heeft. Dus gaven ze hem een ander matras wellicht zou dat hem verlichting brengen.
Maar de verlichting kwam niet en gisteren werd ik dus gebeld: je held is weer op de IC, hij wordt geïntubeerd, buiten bewustzijn gebracht. En toen werd het aan mij verteld over de vlekken op zijn lichaam, de tintelingen in zijn benen, armen, dat hij ook in de war was, moeite had met praten.
“Wat, zei ik toen, dat zijn signalen van het lichaam dat het in nood is, dat is geen rugpijn, dat zijn de longen!” “Ja, dat klopt, hij heeft een bacteriele infectie in de longen.”
Liefde sturen
Hopelijk een volgende keer gaan ze hier niet aan voorbij, snappen ze de signalen van het lichaam, leren ze hierover, nu heeft mijn held veel pijn gehad, en is hij weer op de IC.
Ik stuur hem heel veel liefde en licht, en hoop hem binnenkort weer te bezoeken zodat ik tegen hem kan zeggen: “Lieverd ik ben ontzettend trots op jou, je bent mijn held!”
Namaste,
Catharina Blijlevens
Laat je innerlijk stralen!
