Op woensdag ben ik tegenwoordig overdag vrij. Een privilege wat ik mij sinds een jaar of twee heb geschonken na een ellelange strijd tussen wel of niet. Maar twee jaar geleden besloot ik mij te houden aan deze simpele opdracht: een dag voor jezelf overdag vrij maken. Midden in de week woensdag was daarvoor een goede keus.
Normaal breng ik op deze dag Charly naar school maar die heeft sinds deze week zes weken vrij van school. Even lekker bijkomen van haar tweede schooljaar. Dus vandaag voor mij geen boterhammen smeren voor het broodtrommeltje en gezellig met de dame naar school toe lopen, maar heerlijk uitslapen.
En dat was ook het beste wat je kon doen op deze dag die wel heel erg nat begon. Met bakken kwam het water weer eens uit de hemel. Ik hoopte op wat droger weer, want vandaag had ik mijzelf een traktatie beloofd. Ik zou mijn voeten die iedere dag trouwe dienst doen in mijn werk laten verwennen. Onlangs had ik van een paar dames een kadobon gekregen van Soap. Een bedrijf wat handelt in alles wat met schoonheid te maken heeft. Je kan hier werkelijk van alles laten doen. Ik was blij met de kadobon want ik was al een tijdje op zoek naar iemand die mijn voeten wilde verzorgen die dagelijks dienst doen in Samasthitihi en andere Yoga houdingen.
Met mijn slippertjes in mijn tas wandelde ik door een inmiddels droog Den Haag naar de plaats van bestemming, het Noordeinde. En dat was genieten wandelen over het Lange Voorhout een mooi stukje Den Haag wat op dit moment is voorzien van allerlei kunst, via de Heulstraat naar het Noordeinde waar ik nog even mijn gedachten liet afdwalen naar het verleden. Ik passeerde een huis wat ik ooit had bezocht om eventueel te gaan bewonen.
Mijn gedachten volgend werd ik nog bijna geschept door een omhoogkomend paaltje. Ja, je leest het goed. Hier in Den Haag hebben ze het centrum voor het autoverkeer afgesloten en kan het voorkomen dat er plotseling een paal omhoog komt nadat een auto dit gebied heeft verlaten. Maar gelukkig het was slechts een lichte struikeling en een kleine afdwaling naar het verleden, voor ik het wist stond ik voor pand van Soap.
Bij binnenkomst mocht ik plaats nemen aan een tafel, waar ik een goed overzicht had over de hele zaak. Een mooi strak ingerichte zaak met een duidelijk concept. Ik vind dat altijd mooi als een idee goed is uitgewerkt en goed is neergezet. Aan de tafel werden ook twee jongetjes gestald die met hun moeder waren meegekomen. Zij hadden een tablet bij zich waar ze allemaal spelletjes op konden doen terwijl mama haar voeten laat doen.
Na enkele minuten werd ik opgehaald door een dame. Op een grote bank die ik al vanaf de tafel had gespot mocht ik plaats nemen, in totaal waren er vier plaatsen op de bank, tegenover deze bank waren allemaal kleine tafels voor de handen of de manicure. Ik werd geholpen door Johanna, een dame die zich verontschuldigde voor haar nederlands. Ze vraagt aan mij wat de bedoeling is. Ik antwoord: een Feet Basic.
Tijdens de behandeling praatte Johanna af en toe met mij, van gebrekkig nederlands naar vloeiend engels vonden wij elkaar terwijl zij mijn voeten onder handen nam. Ze gaf me een compliment voor de soepele voeten, met weinig eelt. Aan het einde kregen mijn tenen nog een kleur. Voordat ze mijn tenen van kleur ging voorzien vroeg ze naar mijn slippers. Deze werden eerst aan mijn voeten gedaan, vervolgens vlocht zij een opgerolde zakdoek tussen de tenen om mijn tenen te spreiden. Dat is nog eens een brillant idee dacht ik, daar was ik zelf nimmer op gekomen. Zelf heb ik van die teenspreiders waarbij je na enkele minuten denkt this is killing take them out. Maar dit was een veel zachtere manier. Die ga ik onthouden thanks for the inspiration.
Nadat de tenen van een kleur waren voorzien mocht ik plaats nemen aan een andere muur waar ik mijn voeten in een ruimte kon steken. Nadat ik mijn voeten in de ruimte had geplaatst begon er lucht te blazen zodat de nagels sneller kunnen drogen. Geweldig! Mijn hemel wat is de mens toch geniaal en ingenieus. Overal wordt iets voor gevonden. Ik kon blijven zitten terwijl mijn tenen droogden.
Terwijl ik daar zat bladerde ik door de Happinez, een magazine waarin mijn ogen bleven hangen bij een artikel Talking Stick. Dit is een ritueel waarbij je alleen iets mag zeggen als je de stick in handen krijgt. Het was een leuk artikel en het bracht mij op een idee voor de verjaardag van Charly want hoe krijg je meer dan een kind stil. Tablets dat had die andere moeder mij laten zien maar zou het ook lukken met een Talking Stick.
Onlangs was ik met Charly bij La Caldera geweest op uitnodiging van een van mijn vriendinnen. Charly had daar niet een Talking Stick gemaakt maar wel iets wat er heel erg op lijkt, een toverstaf. Ach, dacht ik, dat is leuk. Charly wil namelijk deze vriendin van mij op haar verjaardag vragen zodat zij op haar verjaardag deze toverstafjes kan maken. Volgens Charly bestaat dat helemaal niet een staf die kan toveren maar eens kijken of dit wel lukt met een groep kinderen het ritueel Talking Stick doen. Afijn, weer een idee rijker en dat allemaal door Feet Basic.
En mijn voeten, die voelen heerlijk en ik was heel erg blij met deze lieve gift van drie lieve vrouwen die ervoor zorgden dat ik hier terecht was gekomen. Geheel voldaan wandelde ik met de opgerolde zakdoekjes tussen mijn tenen door een droog Den Haag, over de Mauritskade terug naar huis, voldaan van deze fijne behandeling en inspiraties die ik had opgedaan.
Soap treatmant, ik kan het je aanraden, ik was in ieder geval blij met hun menukaart en de keuze die ik had gemaakt: Feet Basic. Mijn voeten zijn blij en ik ben geinspireerd. Voldaan stapte ik aan het einde van deze woensdag weer op mijn yogamat. Voetjes naast elkaar, gewicht gelijk verdeeld over links en rechts in Samasthitihi, eerst de aandacht naar de voeten en vandaar uit een stabiele houding opbouwen.
Catharina Blijlevens
Foto door Harry Langenberg
Soap Treatment Store , Noordeinde 136 A, Den Haag
